It was in 1985 that I saw Bapu for the first time. “Dada’s ‘Sir’ from Nair Hospital”, was how he had been introduced to me. On completing my studies in Pune, I returned home and began work with Bapu. As a consequence, my visits to Bapu’s clinic at Parel were fairly frequent. Also frequent thus, were opportunities to observe Bapu’s personality from close quarters and to know his manner and
મેં પહેલીવાર બાપુને ૧૯૮૫માં જોયા. ‘મોટાભાઈના(સુચિતદાદા) નાયરના સર’ તરીકે એ વખતે પહેલીવાર મારી બાપુ સાથે ઓળખાણ થઈ. હું મારુ શિક્ષણ પૂરુ કરીને પૂનાથી પાછો ફર્યો અને બાપુ સાથે કામ કરવાની શરુઆત કરી. એ માટે બાપુના પરેલ ખાતે આવેલા ક્લિનિક પર જવા લાગ્યો. એ વખતે બાપુનું વ્યક્તિત્વ નજીકથી જોવાની અને એમની કાર્યપધ્ધતિ અનુભવવાની તક મળી. આ બધુ જોતી-અનુભવતી વખતે બાપુના સંપર્કમાંની અનેક જૂની વ્યક્તિઓને મળવાનું થયું. પરેલના ક્લિનિકમાં દૂર દૂરથી આવતા
मैंने पहली बार बापू को देखा, वह १९८५ में| ‘दादा के नायर कॉलेज के सर’ यह बापू से उस समय हुआ मेरा प्रथम परिचय| पढ़ाई पूरी करके पुणे से लौटने के बाद मेरा बापू के साथ काम करना शुरू हो गया और उस सिलसिले में बापू की परळ की क्लिनिक में जाना भी शुरू हो गया| यह सब करते हुए बापू के व्यक्तित्व को करीब से देखने का और उनकी
१ जनवरी २०१२ को ‘दैनिक प्रत्यक्ष’ के ‘मी पाहिलेला बापू’ इस विशेषांक में प्रकाशित हुआ लेख ‘दादा के सर’ यह मेरा बापु के साथ सन १९८५ में हुआ प्रत्यक्ष परिचय| सुचितदादा जनरल मेडिसिन में एम.डी. करने के लिए डॉ. व्ही. आर. जोशीजी की युनिट में जॉईन हो गये| उस वक़्त बापु यानी डॉ. अनिरुद्ध धैर्यधर जोशी भी उसी युनिट में सिनिअर लेक्चरर थे| वे मेरे दादा को फर्स्ट एम.बी.बी.एस. से
And yet again because… The year 2006 saw the publication of ‘The Third World War’. Now in the year 2015, the ongoing conflict has come to be an everyday affair in several parts of the world and that indeed is the reality worldwide as on date. Those who study and follow the international scene are fully convinced that the third world war is, in fact on. Pope Francis, the religious
मी प्रथम बापूंना पाहिले, ते १९८५ मध्ये. ‘दादाचे नायरमधील सर’ ही बापूंची तेव्हा माझी झालेली प्रथम ओळख. मी शिक्षण संपवून पुण्याहून परतल्यावर बापूंबरोबर काम करण्यास सुरुवात झाली व त्यायोगे बापूंच्या परळच्या क्लिनिकवरही जाण्यास सुरुवात झाली. हे सर्व करत असताना बापूंचे व्यक्तिमत्व जवळून पाहण्याची व त्यांची कार्यपद्धती अनुभवण्याची संधी मिळाली. हे अनुभवत असताना, पाहत असताना बापूंच्या संपर्कातील अनेक जुन्या व्यक्तींच्या भेटी झाल्या. परळच्या क्लिनिकमध्ये रात्रौ उशिरापर्यंत तासनतास न कंटाळता थांबणार्‍या, गावोगावच्या
१ जानेवारी २०१२ रोजी दैनिक प्रत्यक्षमध्ये ‘मी पाहिलेला बापू’ ह्या विशेषांकात प्रकाशित झालेला लेख ‘दादाचे सर’ ही बापूंची माझी १९८५ मध्ये झालेली प्रत्यक्ष ओळख. सुचितदादा जनरल मेडिसिनमध्ये एम.डी. करण्यासाठी डॉ. व्ही. आर. जोशी ह्यांच्या युनिटमध्ये जॉईन झाले. त्यावेळी आपले बापू म्हणजेच डॉ. अनिरुद्ध धैर्यधर जोशी हे त्याच युनिटमध्ये सिनिअर लेक्चरर होते. ते माझ्या दादाला अगदी फर्स्ट एम.बी.बी.एस. पासून वेळोवेळी मार्गदर्शन करीत असत. दादा रेसिडन्ट डॉक्टर म्हणून काम करू लागल्यावर बापू
परमपूज्य बापूंनी लिहिलेल्या धर्मग्रंथाचे नामच मुळी ‘श्रीमद्‍पुरुषार्थ’ हे आहे. दैववादाची किंवा अंगाला राख फासण्याची भाषा सद्‍गुरु बापूंनी कधीच केलेली नाही व कुणासही शिक्षण, प्रपंच, व्यवसाय इत्यादिंकडे दुर्लक्ष करण्यास कधीच सांगितलेले नाही. मात्र प्रवृत्तिवादी जीवन अधिकाधिक चांगल्या रितीने जगण्यासाठी व यशस्वी होण्यासाठी धर्म, अर्थ, काम ह्या पुरुषार्थांच्या बरोबर भक्ती आणि मर्यादा हे दोन पुरुषार्थ नितांत आवश्यक आहेत, हेच सद्‍गुरु श्रीअनिरुध्द सदैव सांगत असतात. आजच्या ह्या जागतिकीकरणाच्या युगात खरी ससेहोलपट होत आहे,
